Ondernemer & Blogger
Gelijkheid en openheid creëren is een belangrijke drijfveer voor mij. Door mijn blogs en korte verhalen geef ik mijn stem de ruimte.
Korte verhalen
De avonturen van
Beagle & Diego
Dit boek staat vol met avonturen van Beagle & Diego en hun onzichtbare vriendje Minimij. Het is gebaseerd op bestaande dieren met een beetje fantasie. Ik ben altijd benieuwd wat dieren denken, wat ze zouden doen als ze in het wild leven en hoe hun karakters zouden zijn. Ook hoop ik in de verhalen elke keer iets mee te geven. Minimij is het onzichtbare vriendje dat ieder kind kan hebben, als je er maar in gelooft!
Er waren eens twee honden die Beagle en Diego heten. Beagle de driekleurige hond; wit, zwart en bruin. Ze is erg ondeugend, heeft veel lef en een hele goede neus! Diego is een herdershond. Hij is altijd erg vrolijk, heeft altijd zin in een avontuur en is enorm snel! De avonturen spelen zich af aan de rand van het bos tegen een weiland en dicht bij een boerderij met melkkoeien en kalveren. De omgeving waar ze leven heet Bongakker.
Verhalen:
- Vriendschap
- De quad
- De mestput
- De kip of het ei
Dit verhaal is beschreven vanuit mijn hand. Ik heb de laatste vijftien jaar mijn vrouwelijke eigenschappen in een mannen wereld onderschat. De afgelopen twee jaar heb ik veel over mijzelf geleerd. Door de miskraam en dat ik niet wist hoe ik dit moest verwerken heb ik mij gerealiseerd dat ik heel ver van mijzelf afstond. Door dat ik hulp heb gezocht (hypnotherapie) voor de verwerking heb ik mijzelf opnieuw leren kennen. Ik weet nu veel beter wie ik ben en waar ik voor sta. Naar jaren worstelen ben ik super dankbaar voor mijn vrouwelijk eigenschappen. Mijn gevoelig kant heb ik altijd als iets onpraktisch ervaren. Nu ben ik er juist trots op.
Twee keer het zelfde verhaal beschreven vanuit verschillende perspectieven.
onvruchtbaar
1e persoon - Ik perspectief
Verbaasd kijk ik vanuit het autoraampje om mij heen. Dit is niet helemaal wat ik van Bonaire verwacht had. Ik las mooie strandjes en een prachtige onderwaterwereld, maar niemand heeft mij ook maar iets verteld over het eiland zelf. Tussen de stenen en rotsen groeien heel veel cactussen. Een kudde magere ezels loopt vrij rond op een eiland waar geen voedsel te vinden is. De kale struiken en het oude bruine gras is het smakelijkste wat de dieren kunnen vinden. Nergens wordt voedsel verbouwd. De fruit- en palmbomen zijn alleen te vinden in de tuintjes van de grote huizen. Hoe ironisch kan het zijn dat ik afstand neem van al die jaren proberen op uitgerekend het meest onvruchtbare stukje aarde. Mijn blik blijft hangen bij een broodmagere ezel die mij verloren aan kijkt, die net als ik letterlijk overgelaten is aan de natuur. De leegte van het landschap bevestigt mijn falen in het vrouw zijn. Vermoeid ga ik zitten op een akker tussen het gebroken puin.
3e persoon - hij/zij perspectief
Ze is blij met Thomas voorstel om eens 10 dagen lekker tot haar zelf te komen op Bonaire. Dit is precies wat Giorgia nodig heeft. De controle weer terugkrijgen op haar ongecontroleerde leven. Tevreden stapt ze in haar gehuurde auto op weg naar een afgelegen strandje. Uitrusten is haar ultieme doel! Verbaasd kijkt ze om zich heen. Dit is niet echt wat Giorgia van Bonaire had verwacht. Ze had zich nul verdiept in het eiland zelf. Tussen de stenen en rotsen groeien heel veel cactussen. Een kudde magere ezels loopt vrij rond op een eiland waar geen voedsel te vinden is. De kale struiken en het oude bruine gras zijn het smakelijkste wat ze kunnen vinden. De fruit- en palmbomen zijn alleen te vinden in de tuintjes van de grote huizen. De onvruchtbare grond raakt haar. Ze denkt terug aan al die jaren proberen. De leegte van het landschap bevestigt haar leegte in haar vrouw zijn. Gebroken als het puin op de akkers. Letterlijk over gelaten aan de natuur. Zo is het hoe ze haar leven de afgelopen jaren heeft ervaren.
Malawi
Toen ik in 2019 terug in Nederland kwam van een fantastische reis kreeg ik een aantal bijzondere reacties:
‘Op de een of andere manier lijkt Afrika altijd zo uitzichtloos.’
‘Tja Afrika, kon je daar nog wel wat doen of had het allemaal niet zo’n zin?’
‘Ik kan me niet voorstellen wat dat land heeft, wat wij niet hebben.’
‘Arm en onwetend is toch wel het beeld wat ik er bij heb.’
Door deze reacties kwam bij mij het boekidee opzetten. Ik hoop dat het mij ooit lukt om de liefde die ik voor Malawi voel, over te kunnen brengen in een boek.
Kennismaking
Aan geld en liefde ontbrak het niet. Toch voelde mijn leven in Nederland alsof ik alleen kon observeren. Ik kon niet blijven. De bescherming werd te intens. Ik wilde niet langer in hokjes gestopt worden. In een verstandverbijstering boekte ik een ticket naar Malawi. Vrij! Eindelijk echt vrij! Zo voelt het voor mij. Het begin is het moeilijkst zeggen ze, dus ik besluit de natuur in te gaan. Op zoek naar mijn stem. Hijgend en puffend loop ik de berg op. Na een tijdje zie ik tegen een boom een meid van mijn leeftijd zitten. Ze is hier op blote voeten. Ik zwaai en glimlach naar haar en wijs naar een plek in de schaduw. Zonder echt op haar reactie te letten, plof ik neer. Ik houd mijn waterfles voor haar, ze slaat haar ogen neer en buigt haar hoofd. De oranjefles blijft tussen ons in staan. Ik krijg het gevoel dat ze mij niet mag. Ik doe alsof ik het niet door heb. Onrustig schuif ik heen en weer. De woorden cirkelen door mijn hoofd heen, maar ik weet dat ik ze nooit naar buiten kan brengen. Mijn eerst confrontatie zonder begeleiding. Met mijn vinger beweeg ik door het losse zand. Sarah is mijn naam, hoe heet jij? Haar lippen bewegen en vertellen mij dat ze Maartje heet. Ik wijs naar een grote bos takken en daarna naar haar hoofd. Zij begint aan haar teennagels te frunniken en knikt voorzichtig haar hoofd. Met open mond blijf ik haar aanstaren. Onze werelden kunnen niet meer verschillen van elkaar. Verbaasd kijken we elkaar aan. Haar mondhoeken krullen omhoog. Mijn buik spant zich samen. De druk op mijn schouders neemt af. De ontspanning neemt het over en ik kan er niets meer tegen doen. Een plezierig gevoel giert door mijn lijf. Haar buik begint te bewegen. Haar hele lichaam schudt heen en weer. Zelden heb ik zo gelachen. Ik leun achterover tegen mijn tas om bij te komen. Mijn ogen gericht op de hemel met opengevouwen handen. Niet ik, maar zij observeert mij. Zal zij door hebben dat ik doof ben? Voor mij is een ongemakkelijke stilte moeilijk te bepalen. Maar ik denk dat het zo voelt.
Bommenwerpertje
We kregen tijdens de les een opdracht om een spel te beschrijven die je vroeger als kind speelde in jou straat. Er moest een wending in het verhaal zitten en je moest de omgeving omschrijven.
Elke dag fiets ik met mijn zussen en buurkinderen naar school. Wij wonen aan een lange saaie weg. Een beek, een rij essen en heel veel weilanden, meer is er niet te zien. Er word erg hard gereden. Voor de veiligheid moeten wij altijd achter elkaar aan fietsen. Met elkaar kletsen zit er niet in, maar daar hebben wij wat op bedacht. De voorste in de rij geeft de commando’s. Kleine paaltjes! Met onze voorband maken we hele snelle kleine bewegingen. We doen alsof we tussen een aantal paaltjes door fietsen. Slangen op de weg! Gauw doe ik mijn benen omhoog. Ik moet er niet aandenken dat er een slang via mijn been naar boven kruipt. Pas op een bommenwerper voor ons. De hele groep gaat gebukt over het stuur hangen. Ik ben nog net op tijd. Ik voel de wind van de bommenwerper over mij heen waaien. Voor mijn buurkinderen en mijn zussen is dit een leuk spel om de fiets tocht te overbruggen. Voor mij is het de perfecte afleiding. Ik ga op in mijn fantasie, zodat ik niet aan school hoef te denken.