Er wordt al best veel geschreven over wat er niet helpt en wat je niet tegen iemand met een kinderwens moet zeggen. Wat mij wel helpt lees je in deze blog.
Vrijdag vroeg mijn zus of ik met haar, Rick en Ishay (hun zoontje) mee wilde om even ergens een ijsje te eten. Op zo'n moment voel ik mij gezien. De kneuterige dingetjes wat je als gezin kunt doen is misschien wel het geen wat ik het hardste mis. Doordat ze mij mee vraagt mag ik even onderdeel zijn van het gezin. Ik leer mijn neefje beter kennen, maar nog belangrijker mijn neefje leert mij kennen. Juist omdat ik er wel eens bij ben met de 'normale' dingen. Ishay is gisteren 1 jaar geworden. Afgelopen jaar heeft Annika mij meerder malen op deze manier mee gevraagd. Van te voren wist ik niet dat dit zal helpen. En ik denk dat meer mensen met kinderwens zelf niet altijd weten wat hen helpt. Ook zal dit voor iedereen anders zijn. Het moment waar je zit in het traject en waar je door heen gaat kan zelfs bepalend zijn.
Ik zelf vind het heel fijn om betrokken te worden bij het leven van mijn nichtjes en neefjes. Foto's en filmpjes die via de app worden gestuurd bekijk ik dan ook aandachtig.
Wat mij ook helpt is leuke dingen doen met vrienden en familie. Soms kan 32 jaar zijn het gevoel geven dat het leven alleen maar om kinderen krijgen draait. Het hoogst haalbare waar wij nu nog niet aan mee kunnen doen + de onzekerheid of we er ooit aan mee kunnen doen. Vorige week tijdens de zwarte cross heb ik zoveel lol en goede gesprekken gehad met vrienden en familie. Sommige vrienden hebben een jong gezin of zijn zwanger en zijn toch een deel of het hele weekend geweest. Zo bijzonder voor ons om toch een weekend lang met vrienden op te kunnen trekken zonder dat onze kinderwens weer zo aanwezig is.
(Aan al mijn vrienden die niet op de zc waren en gewoon fijn vinden om zelf of bij de kinderen thuis te zijn. Ik begrijp het helemaal. Een andere keer doen we wel weer wat leuks op een andere manier. 😉) Ook heb ik een dag met mijn zussen en zwagers opgetrokken. Mijn zussen vroegen nog aan mij tijdens de zwarte cross vindt je het wel leuk om met ons mee te gaan? Ik vind andere dingen leuk om te doen op de ZC dan hun. Ik vind hun kinderen geweldig, maar ik vind het ook heel leuk om met hun alleen eens tijd door te brengen. Dus de Zwarte cross is bij uitstek daar een goede plek voor.
De week daarvoor hebben we een bruiloft met Emiel zijn familie gehad. Ook Emiel zijn broer en zus hebben kinderen. Even flink ouwehoeren met hun zonder kinderen en hun zonder zorgen was ook ontzettend fijn om weer te doen en hebben we vol op van genoten.😁
Als wensouders wordt je onbewust/ bewust best wel eens buiten gesloten in het hele kinderen gebeuren. Ook sluit ik mijzelf wel eens buiten op momenten dat ik het er lastig mee heb. Dus begrijpelijk voor veel dat het ook niet altijd duidelijk is waar je goed aan doet. Mocht je mensen kennen en je weet niet hoe? Durf te vragen hoe. Het zal je misschien verbazen, maar veel weten zelf niet altijd goed wat voor hen helpt. Wat je bereikt? Een open gesprek en verbintenis.
Het derde en zeker niet onbelangrijk punt heb je als wensouder zelf in de hand. Maak toekomstplannen zonder kinderen. Gisteren kreeg ik de vraag of we nog naar Miami gaan. Ik moest lachen ohja dat was ook een plan. Een plan die ons een aantal maanden heel blij heeft gemaakt. We hadden weer toekomstperspectief mocht de kinderenwens uitblijven. Toen ik in januari zwanger bleek te zijn is het idee op de achtergrond geraakt. Op dit moment hebben we een nieuw plan voor na IVF poging 2. Iets met we zijn al fanatiek bezig met Spaans leren. 😉
We hebben geleerd dat in de wachtkamer zitten jammer van het leven is. Er zijn ontzettend veel mensen en plekken op deze aarde die we nog kunnen leren kennen en op dit moment goed bij ons leven aansluit. We hoeven niet continu tussen de kinderen te zitten en een burgerlijke leven te lijden als dit te pijnlijk voor ons is.
Betrokkenheid en een onderdeel mogen zijn van het leven van bijvoorbeeld onze zussen en broer + kinderen geeft ons zoveel plezier. Maar ook ons eigen leven vieren en beleven, op voor ons een nieuwe manier dan we gemiddelde om ons heen zien, geeft ons levensenergie en kracht.
Comments